izmir:(

çok özledim izmirimi babamı ailemi gerçekten annemin babamın yanında yaprak dökümü izlemek istiyorum izmire gitmeliyim....çok mutsuzum.gevrek yemek istiyorum boyoz midye Bornovada saatlerce gezmek mango outlete gitmek kordonda oturmak.kuşuma oturmaya gitmek onunla saatlerce konuşmak telefonda türk telekomun en parlak müşterisi olmak birlikte gece kalmalarımızı.annemle konuşmayı babama sarılmayı benden enerjik tawırlarıyla benimle ilgilenmesini üstüme titremesini özledim çok özledim gerçekten...

iyi bir madenci olabilmek........

Zorba, Yunanlı yazar Nikos Kazancakis'in ilk kez 1946'da yayımladığı romanıdır .Konusu 1930'larda geçen roman, adı kitapta hiç belirtilmeyen Yunan asıllı genç bir İngiliz yazarın ağzından anlatılır. Hayattan fazlaca bir beklentisi olmayan bu mutsuz entellektüel, bir süreliğine kendisini dinlemek ve yaşantısına çeki düzen vermek üzere kitaplarını bir kenara koyarak Yunanistan'ın Girit adasına gelir. Burada kendisine ait linyit kömürü madenleriyle de ilgilenecektir. Yazar burada aşırı davranışları olan, kaba saba ama hayata şehvetle bağlı orta yaşlı bir Yunanlı olan Alexis Zorba ile tanışır ve onu ustabaşı olarak işe alır. Aradan geçen birkaç aylık zamanda bu ilginç Yunanlı, genç yazarı derinden etkileyecektir. Zorba kendi ilginç hayat felsefesini genç yazara da kabul ettirdikçe yazarın hayata bakış açısı da yavaş yavaş değişime uğrayacaktır. Zorba'nın hayat felsefesinin bir parçası da yenilgileri umursamamaktır. Zorba'ya göre yenilgiler hayatın kaçınılmaz parçalarıdır ve ancak yenilginin sürekli olarak tadılması ile hayatın zaferlerinin tadına varılabilir.^^'Aklında tut; büyüyünce şuuruna erersin. yedi kat göklere, yedi kat yerlere sığmayan tanrı’nın mekanı insan kalbidir. bu fani alemde her çılgınlığı yap; sadece onu kırma''^^

Bu karasızlık geçitini, şarlatanlık tapınağını, bu günah testisini, bu hile otlarının dikilmiş bulunduğu tarlayı, bu cehennemimn giriş yerini, bu kurnazlık taşan sepeti, bu bala benzeyen zehri, ölümlüleri dünyaya bağlayan zinciri: kadını kim yarattı? çok severim bu kitabı....

:)))))

Bitti buraya kadarmış dedim unuttum bile dedim

avuttum kendimi sözlerle

ama yinede akıyor gözyaşlarım

ıslatıyor yastığımı

seni özlediğim gecelerde:'(

bitti:(:S

hiç finallerimin bittmesyile üstümde bi rahatlama mutluluk yok aksine yetersiz görme kendini hayat amaçlarına ulaşamamış bi hawa war üstümde çok fena mutsuzum hiç bir şey başaramıyorum......öle gezesim tozasım film kitap olaylarınada giresim mutlu olmam için uyumam gerekiyor hep:S:(